அது ஒரு காதல் காலம் பகுதி 9

"அதில்லம்மா ஒரு சின்ன வேலை அதான் கிளம்பிட்டு இருக்கேன்"

"சரி வீட்ல சொல்லிட்டு போக வேண்டியது தான"

"ஆபீஸ்ல இருந்து கெளம்பும் போது தான் தெரிஞ்சதுமா, அதான்"

"சரி இழுக்காத, இதுக்கெல்லாம் சேத்து ஒருத்தி வருவா, அப்ப என்ன பண்ண போறன்னு பாரு"

ஒரு செகண்ட், அம்மா கிட்ட வீணா பத்தி சொல்லிடலாமான்னு பாத்தேன், அப்பறம் போன்ல பேசறது சரி வராதுன்னு விட்டுட்டேன்.

"சரிம்மா என்ன சர்ப்ரைஸ்?"

"போன வாரம் உங்க மாமா வீட்டுக்கு வந்து இருந்தாருடா, உனக்கும் மாலதிக்கும் பேசி முடிச்சிருக்கோம், நாளைக்கு அவள போய் பாரு. பேசு, அப்பறம் ஆக வேண்டியத பாக்கலாம்"

எனக்கு மயக்கம் வராத குறை. எனக்கு சம்மதமான்னு ஒரு வார்த்தை கேக்கல. கோவம். எரிச்சல். யார கேட்டு முடிவு பண்ணாங்க. அவ கிட்ட என் நம்பர் குடுத்தது பத்தியும், நாளைக்கு அவளே கூப்டுவானும் சொல்லிட்டு இருந்தாங்க. எனக்கு ஒன்னுமே மண்டைல ஏறல. மனசு புல்லா வீணா வீணா தான். ஒரு வழியா பேசிட்டு வெச்சேன்.

எப்பவும் சென்னை வரும் போது தலைய சுத்தி, வயதுக்குள்ள பட்டாம்பூச்சி பறந்துட்டு இருக்கற மாறி ஒரு உணர்வு இருந்துட்டே இருக்கும், வீணாவ பாக்க போறோம்ன்னு. இப்போ அதே பட்டாம்பூச்சி வயத்துல புளிய கரைச்சிட்டு போய்டுச்சு. வீணா கிட்ட சொல்லுவோமான்னு யோசிச்சு, வேணாம்ன்னு விட்டுட்டேன். எது நடந்தாலும் விடிஞ்சதுக்கு அப்பறம் சொல்லிக்கலாம். பாவம் , நாளைக்கு என்ன பாக்க போறேன்ங்கற சந்தோஷதுல, அவ இன்னைக்கு நைட் கொஞ்சம் நிம்மதியா தூங்கட்டும்.

காலைல ஒரு 7 30 க்கு மாலதி கால் பண்ணா. இங்க மாலதி பத்தி சொல்லணும். ரெண்டு பேருக்கும் பெரிய பழக்கம் இல்ல. சும்மா பாத்தா, நலம் விசாரிப்புகள் மட்டும் தான் நடக்கும். அதுவும் அவள பாத்து 3 இல்ல 4 வருசத்துக்கு மேல இருக்கும். கோயம்புத்தூர்ல அவ படிச்சிட்டு இருந்தப்ப பாத்தது. இப்போ தான், அதுவும் இந்த பீலிங் ஓட பாக்க போறேன். 9 மணி அதே பில்லர் ஹாட் சிப்ஸ்க்கு வர சொன்னா. வாழ்க்கைல நல்ல விஷயம், நேர் எதிரான விஷயம் எல்லாமே ஒரே எடத்துல தான் நடக்கும் கவனிச்சி இருக்கீங்களா? எனக்கும் அப்டியே தான். 

இந்த மீட்டிங்க்கு முன்னாடி,  வீணாவோட சிரிச்ச முகத்த பாக்கணும்ன்னு தோணுச்சு, ஏன்னா இது தெரிஞ்ச அப்பறம் எப்டி ரியாக்ட் பண்ணுவான்னு தெரில. அவள அதே பஸ் ஸ்டாப்ல போய் பாத்தேன். தூங்கி எழுந்த உடனே பல்லு வெளக்காம, குளிக்காம எப்டி தான் இவ இவ்ளோ அழகா இருக்காளோ. நாம தான் பரதேசி மாறி இருப்போம். 

அந்த கண்ல சத்யமா என்னமோ இருக்குங்க.  பேசும் போது கண்ண சுருக்கி, விரிச்சு, யப்பா யப்பா. அதான் பசங்க நார்மல்லா லவ் பண்ணும் போது அதிகமா பேசறதே இல்ல போல. இவ பண்ற ஜாலங்கள்ல மெய் மறந்து எங்க பேச? 

அவ கிளம்பி இன்னும் 2 மணி நேரத்ல வரேன்ன்னு சொல்லிட்டு போனா. 

அந்த கேப்ல மாலதிய பாக்க போய்ட்டு வந்திடலாம்.

எப்பவும் போல நான் தான் வெயிட் பண்ணேன். எல்லா பொண்ணுங்களும் இப்டி தானோ? ஒரு சந்தேகம், எங்கயாச்சும் பொண்ணுங்க வெயிட் பண்ணி யாராச்சும் பாத்திருக்கீங்களா? கஷ்டம் தான். எல்லாம் நம்ம நேரம். அதோ அவ வரா.

என் நேரம் இவளும் செகப்பு கலர் சுடி. வீணா மட்டும் பாத்தா, அவ்ளோ தான். எனக்கும், மாலதிக்கும் பொறந்த கொழந்தைக்கு பேர் வெச்சி, காது குத்தர அளவுக்கு போய்டுவா.

"ஹாய் ராகுல்"

"வா மாலதி எப்டி இருக்க?"

 எப்பவும் போல நலம் விசாரிப்புகள். 

கொஞ்சம் பாலிஷ் ஆய்டா. அட சும்மா பாத்தேன்ங்க. லவ் பண்ணா சைட் அடிக்க கூடாதா என்ன? சரி அத விடுங்க. பேசிகிட்டே இருந்தா, வேலை மெட்ராஸ், இத்யாதி இத்யாதி....

"மாலதி ஒரு நிமிஷம், ஒன்னு சொல்லணும் உன்கிட்ட"

கைல இருந்த காபி கிளாஸ்ஸ கலக்கிட்டே ஆரம்பிச்சேன். எப்டி எடுத்துப்பாளோ தெரியாது. 

"என்ன யூ ஆர் இன் லவ், அவ்ளோ தான"

என் கை காபி கலக்குவதை நிறுத்தியது, என் இதயம் ஒரு நிமிஷம் துடிக்க நிறுத்தியது, என் மூளை சிந்திக்க நிறுத்தியது. என் கண் ஆச்சர்யத்தில் விரிந்தது. 

இவளுக்கு எப்டி????